එකෝමත් එක රටක ඝන වූ කැලෑවක සිංහයෙක් සිටියේ ය. ඌ සිංහයෙක් නොවේ. සිංහ රාජයෙකි. ඒ කැලයේ ම තවත් රාජයෙක් සිටියේ ය. ඌ සිංහ රාජයෙක් නොවේ. ඌ නාග රජයෙකි. දිනක් රාජයෝ දෙදෙන එකට පටු පාලමක දී හමු විය. මම නාගයෙක් මි. නාග රාජයා කීය. මම සිංහයෙක් මි. සිංහ රාජයා ද කීය. මම නාග රාජයෙක් මි. නාගයා කීය. මම සිංහ රාජයෙක් මි. සිංහයා ද කීය. මෙය අසා සිටි නරියෙක් මම නරි බහුට්ටෙක් මි‘යි කීය. මෙය ඇසූ සිංහයාට ජුවල් ගියේ ය. නයාට ජුවල් ආවේ ය. සිංහයාට ගිය ජුවල් නයාට ආවායි නරියා කීය. මේ කතාවට නයාට ජුවල් ගියේ ය. සිංහයාට ජුවල් ආවේ ය. ජුවලට ජුවල කැපී සියල්ල සන්සුන් විය. නරියාට හිනා ගියේ ය. සිංහයා පැන්න ගමන් නරි කණෙන් කෑල්ලක් කෑවේ ය. නරියා පැන්න ගමන් සිංහයාගේ වලිගය හැපුවේ ය. නයාට හිනා ආවේ ය. නරියාට ගිය හිනාව නයාට ආවේ ය යි සිතූ නයා නරියාගේ නැට්ටෙන් අඟල් කාලක් කා දැම්මේ ය. නරියා සිංහයාගෙන් කඩා ගත් වලිගයෙන් කෑල්ලක් ඔහුගේ නැට්ටට හයි කර ගත්තේ ය. සිංහයා නරියාගේ කණේ කෑල්ල පූට්ටු කර තම වලිගය ද සම්පූර්ණ කර ගත්තේ ය. දැන් නයාට වලිග කෑල්ලක් වැඩි ය. නරියාට කණක් නැත. නරියා නයි වලිගයෙන් කෑල්ලක් කණට තබා මසා ගත්තේ ය. නරි වලිගය තම වලිගයට අල්ලාගත් නයා එතැනින් මාරු විය. සිංහයා උඩ බැලීය. නරියා බිම බැලීය. සියල්ල සංසුන් ය. සියල්ලෝ සතුටින් විසිර ගියහ.
94-07-28
94-07-28
No comments:
Post a Comment