ඔහු ඇවිද ගියේ ය. දිගටම ගියේ ය. තවත් ගියේ ය. අවසානයේ මහ වනයකට වැද හොත්තේ ය. එහිදී ඔහුට මද බියක් දැනුණි. ඔහු ආපසු ඒමට හැරුණි..., ඒහෙත් ඒ සමඟ ම ඇසුණු බියකරු හඬින් ඔහු බිරාන්තට්ටු විය. ගත සිත දහඩියෙන් නෑවුණි. නලළින් පටන්ගත් දාඩිය බිඳු දෙපයේ මාපට ඇඟිල්ලෙන් පොළව හා එක් විණි. ඔහු උඩ බැලීය. බිම බැලීය. ඒ පැත්ත බැලීය. මේ පැත්ත බැලීය.කිසි අමුත්තක් නැත. නැවතත් පෙර හඬ ම ඇසුණි. ඔහුට සිහි නැති විය. දඩාස් ගා ඔහු බිම ඇද වැටුණි. ඒ සමඟ ම එතනට ආ දැවැන්ත වල් අලියෙකි. එහෙත් අලියා පමා වැඩිය..., ඔහු මිය ගොස් සිටියේ ය...
94-07-28
94-07-28
No comments:
Post a Comment